HTLV1

آزمایش HTLV1 :
◀︎این آزمایش در بخش ایمونولوژی و سرولوژی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

آمادگی بیمار

شرایط خاصی ندارد

زمان نمونه گیری

زمان خاصی مد نظر نیست

نوع نمونه و نحوه جمع آوری آن

پلاسما و سرم

موارد رد نمونه

همولیز و لیپمیک و ایکتر بودن

روش های آزمایش

الایزا

تداخلات دارویی

ندارد

اطلاعات تکمیلی

این کلمه مخفف عبارت HumanT-cell lymphotropic virus type1 به‌معنای “ویروس انسانی لنفوتروپیک سلول تی نوع یک” است. این نامگذاری به این دلیل انجام شده است که این ویروس سلولهای لنفوسیت نوع تی انسان را آلوده می‌کند.

 HTLV-1 یک ویروس بسیار قدیمی است که به نظر می رسد از هزاران سال پیش بشر به آن مبتلا شده است و احتمال می‌رود در طول قرون گذشته از قاره آفریقا به سایر مناطق جهان گسترش پیدا کرده باشد.

آلودگی با HTLV-1 گسترش جهانی دارد. در حال حاضر برآورد می‌شود که ۱۵ تا ۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به این ویروس آلوده باشند. با این حال عفونت HTLV-1 در برخی از مناطق جهان از جمله جنوب ژاپن، برخی کشورهای حوزه کارائیب، آفریقای نیمه‌صحرایی،آمریکای جنوبی، برخی جزایر قاره اقیانوسیه و شمال شرق ایران به‌صورت بومی وجود دارد. در جدیدترین مطالعه که توسط جهاددانشگاهی مشهد در سال ۱۳۸۸ انجام شد شیوع عفونت HTLV-1 در جمعیت عمومی مشهد بیش از ۲ درصد اعلام گردید که نشان می‌داد همچنان عفونت بومی منطقه ما محسوب می‌گردد.

 ویروس یک ارگانیسم زنده بسیار ریز است که مشاهده آن فقط با کمک میکروسکوپ های بسیار پیشرفته با بزرگنمایی چندهزار برابر امکان پذیر است. ویروس ها سوخت و ساز درونی مستقل ندارند و برای زنده ماندن نیازمند ورود به بدن یک موجود زنده دیگر هستند. پس از ورود به بدن یک موجود زنده و در داخل سلول های بدن او قادر به تکثیر و بازتولید اجزای بدن خود در شرایط مناسب می باشند.به این معنی که ویروس ها وارد سلولهای میزبان خود شده و با کمک گرفتن از سوخت و ساز آن سلول تکثیر می شوند و پس از آزاد شدن از داخل آن سلول هر کدام از ویروس های تولید شده به یک سلول دیگر وارد می شود تا مجددا شروع به تکثیر نماید و به این ترتیب عفونت ویروسی در داخل بدن میزبان آلوده شده گسترش پیدا می کند.

 HTLV-1یک ویروس بسیار قدیمی است که به نظر می رسد از هزاران سال پیش بشر به آن مبتلا شده است. به نظر می رسد که این ویروس در طول قرون گذشته از قاره آفریقا به سایر مناطق جهان گسترش پیدا کرده است.

آلودگی با HTLV-1  گسترش جهانی دارد. در حال حاضر برآورد می‌شود که ۱۵ تا ۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به این ویروس آلوده باشند. با این حال عفونت HTLV-1 در برخی از مناطق جهان از جمله جنوب ژاپن، برخی کشورهای حوزه کارائیب، آفریقای نیمه‌صحرایی، آمریکای جنوبی، برخی جزایر قاره اقیانوسیه و شمال شرق ایران به‌صورت بومی وجود دارد. در جدیدترین مطالعه که توسط جهاد دانشگاهی مشهد در سال ۱۳۸۸ انجام شد شیوع عفونت HTLV-1 در جمعیت عمومی مشهد ۱/۲ درصد اعلام گردید که نشان می‌داد همچنان عفونت بومی منطقه ما محسوب می‌گردد.

انتقال ویروس HTLV-1 به‌طور آزاد صورت نمی‌گیرد بلکه از طریق سلول‌های بدن میزبان که به ویروس آلوده شده‌اند به افراد دیگر منتقل می‌شود. پس این ویروس نمی‌تواند از طریق هوا، عطسه و سرفه، آب، غذا، دست دادن، بغل کردن، بوسیدن، توالت و استخر عمومی بین افراد منتشر شود. بلکه عمدتا از طریق مادر به نوزاد بخصوص از طریق شیر مادر، ارتباط جنسی، تماس با خون آلوده (شامل تزریق خون و سوزن آلوده) انتقال می‌یابد. خطر آلوده شدن کودک در اثر شیردهی با طولانی شدن مدت شیردهی افزایش می یابد و این خطر در سه ماهه اول شیردهی اندک است. در رابطه جنسی محافظت نشده احتمال ابتلای طرفین وجود دارد. اما احتمال ابتلای زن از مرد آلوده بیشتر است. در اعتیاد تزریقی به دنبال استفاده از سوزن و سرنگ مشترک، این آلودگی منتقل می شود.

اگرچه HTLV-1 هم‌خانواده HIV – ویروس مولد ایدز- است و راه‌های انتقال هر دو ویروس یکسان است ولی این دو هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. در واقع HTLV-1 بسیار کم خطرتر از HIV است.بیشتر افراد آلوده به این ویروس در اغلب موارد تا آخر عمر بدون علامت می مانند و هیچگاه به بیماری خاصی دچار نمی‌شوند. به همین دلیل اغلب از آلودگی خود به آن بی اطلاع هستند زیرا از نظر جسمی در سلامتی کامل بسر می برند. به این افراد اصطلاحا حاملین مزمن گفته می شود.با این حال در موارد معدودی بیماری های مهلک و ناتوان‌کننده‌ای مانند نوعی سرطان خون به نام لوکمی سلول تی بزرگسالان(ATL) و نیز نوعی بیماری پیشرونده عصبی به نام میلوپاتی وابسته به HTLV-1 و فلج سفت گرمسیری (HAM/TSP) ظاهر می‌شوند. البته این بیماری‌ها معمولا ده ها سال پس از عفونت اولیه رخ می دهد.

آلوده بودن به ویروس را فقط می‌توان با آزمایش خون تشخیص داد که این کار با فاصله زمانی کمی از ورود ویروس به بدن قابل انجام است زیرا به محض ورود ویروس به بدن، سیستم ایمنی بدن انسان شروع به تولید پادتن هایی (آنتی بادی) بر علیه ویروس می نماید تا با ویروس مبارزه نماید. این پادتن ها که به طور اختصاصی برای این ویروس خاص تولید و ترشح شده اند در آزمایشگاه قابل اندازه گیری هستند. این عفونت با انجام آزمایشات اولیه و سپس در صورت مثبت بودن نتایج آنها با آزمایشات تاییدی تشخیص داده می‌شود.اما در آزمایش های رایج خون که افراد برای کنترل سلامت خود انجام می‌دهند (چکاپ)، آزمایش HTLV-1 وجود ندارد و باید به صورت اختصاصی برای آن درخواست نمود. البته انجام این آزمایش برای همه توصیه نمی‌شود و فقط در کسانی که به دلیل داشتن سابقه رفتارهایی چون ارتباط جنسی محافظت نشده، تماس با خون آلوده (مثلا فرو رفتن سوزن آلوده به بدن کارکنان بیمارستانی) و اعتیاد تزریقی و یا داشتن سابقه خانوادگی این عفونت، انجام آزمایش تشخیصیHTLV-1 ضرورت پیدا می‌کند.

در حال حاضر هیچ درمانی برای ریشه کنی عفونت HTLV-1 وجود ندارد. البته به دلیل اینکه در بیشتر موارد افرادی که مبتلا به این عفونت هستند،‌ در طول عمر خود دچار هیچ بیماری مرتبط با این عفونت نمی شوند، درمان برای ریشه کنی عفونت در این افراد نه لازم است و نه موثر می‌باشد. البته افراد آلوده باید سالانه برای بررسی وضعیت بالینی خود به پزشک مراجعه نمایند.

در حال حاضر موثرترین راه برای کنترل عفونت و پیامدهای آن در جامعه، پیشگیری است. پیشگیری از این عفونت بسیار ساده بوده و مستلزم اطلاع داشتن از راه‌های اصلی انتقال ویروس و نیز پرهیز از ترس بیجا و اقدامات نادرست و غیر علمی در برخورد با افراد آلوده است. برای کسب اطلاعات صحیح و علمی بهتر است به پزشکان و متخصصینی مراجعه کنیم که در زمینه این ویروس کار پژوهشی و آموزشی انجام می‌دهند. و بالاخره باید بدانیم:

HTLV-1 با HIV فرق دارد و به هیچ عنوان باعث بیماری ایدز نمی‌شود.

منابع

سامانه جامع پژوهشهای HTLV1 Ab