H.Pylori – IgM

آزمایش H.Pylori – IgM :
◀︎این آزمایش در بخش ایمونولوژی و سرولوژی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

نام آزمایش

Ab IgG, IgA,IgM

سایر نام ها: تست سرولوژیکی هلیکوباکتر پیلوری،Helicobacter pylori Antibody Serology، Peptic Ulcer Antibody Test،Anti H-Pylori Ag, Antibodies

بخش انجام دهنده: ایمونولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم برای آنتی بادی و مدفوع برای آنتی ژن.

حجم نمونه مورد نیاز:  ۱ ml

شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی نمی باشد.

ملاحظات نمونه گیری:

1. طبق دستورالعمل آزمایشگاه، نمونه خون وریدی گرفته شود.
2. توصیه می شود از مصرف آنتی بیوتیک و آنتی اسید قبل از انجام آزمایش اجتناب گردد.
3. در صورت نمونه گیری در خارج آزمایشگاه، نمونه را در کوتاه ترین زمان ممکن به آزمایشگاه ارسال نمایید.
4. محل نمونه گیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
5. موارد عدم پذیرش نمونه:
6. نمونه سرم با همولیز و لیپمیک شدید مورد قبول نمی باشد.
7. ذوب و فریز مکرر نمونه مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه به مدت ۷ روز در ۴oC و ۱۴ روز در ۲۰oC- پایدار است.

اطلاعات تکمیلی

هلیکوباکتر پیلوری (H.Pylori) ﻳﻚ ﺑﺎﻛﺘﺮی ﻣﺎرﭘﻴﭽﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺳﺎل ۱۹۸۲ ﺑﺎ ﻛﺸﺖ ﻣﻮﻛـﻮس ﻣﻌـﺪه و ﺗﻮﺳـﻂ B.J.Marshall ﻛـﺸﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺸﺎن می دهد ﻛﻪ ﺣﻀﻮر H.Pylori ﺑـﺎ ﺗﻌـﺪاد زﻳﺎدی از ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﻣﻌﺪه از ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺎﺳـﺘﺮﻳﺖ، زﺧـﻢ ﻣ ﻌـﺪه و دوازدهه، ﺳﻮء ﻫﺎﺿﻤﻪ، آدﻧـﻮ ﻛﺎرﺳـﻴﻨﻮﻣﺎی ﻣﻌـﺪه و ﻟﻨﻔﻮﻣـﺎ در ارﺗﺒـﺎط است. اﻳﻦ ﻣﻴﻜﺮوارﮔﺎﻧﻴـﺴﻢ در ۹۸-۹۵% ﺑﻴﻤــﺎران ﻣﺒــﺘﻼ ﺑــﻪ زﺧــﻢ دوازدهه و ۹۰% – ۶۰ % ﺑﻴﻤــﺎران ﻣﺒــﺘﻼﺑــﻪ زﺧــﻢ ﻣﻌــﺪه وﺟــﻮد دارد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﻛﻪ ازﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﻣﻴﻜﺮو ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ ﺑﺎ درﻣﺎن ﻫﺎی ﺿﺪ ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﻴﻤﺎری را ﺑـﻪ ﻣﻘـﺪار زﻳـﺎدی از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده و در درﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎری ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ.

ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻋﻔﻮﻧﺖ H.Pylori به دو روش می باشد

1. ۱. ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻫﺎی ﺳﺮﻳﻊ: ﺷـﺎﻣﻞ ﺑﻴﻮﭘـﺴﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل ﻛـﺸﺖ ﻳـﺎ ﺑﺮرﺳﻲ باﻓﺖ ﺑﻴﻮﭘﺴﻲ ﺷﺪه و ﻳﺎﺗـﺸﺨﻴﺺ ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ اوره آز ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد .
2. ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻫﺎی ﻏﻴـﺮ ﺳـﺮﻳﻊ: ﺷـﺎﻣﻞ ﺗـﺴﺖ ﺗﻨﻔـﺴﻲ اوره و روش ﻫﺎی ﺳﺮوﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﻤﺎم ﺗﺴﺖ ﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﺮ روی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﻴﻮﭘﺴﻲ دارای ﺧﻄـﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻟﻴـﻞ ﻧﻤﻮﻧـﻪ ﺑـﺮداری و دﺧﺎﻟـﺖ ﺑـﺎﻛﺘﺮی ﻫـﺎی آﻟـﻮده است. روشهای ایمونواسی ﺗﻜﻨﻴﻚ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ مناسب به جهت دﻗﺖ و ﺳﺎدﮔﻲ آن در ﻣﻴﺎن ﺗﺴﺖ ﻫﺎی ﺳﺮوﻟﻮژﻳﻜﻲ می باشد.

کاربردهای بالینی

کمک به تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بزرگسالان و درمان مؤثرتر بیماران دچار زخم معده، دوازدهه و گاستریت مزمن فعال.

پایش بیماران پس از درمان.

روش مرجع: آنزیم ایمونو اسی (EIA)

روش ارجح: ELISA، کمی لومینوسانس و الکتروکمی لومینوسانس

سایر روش ها: RIA، ثبوت مکمل (CF)، ایمونوبلاتینگ، ایمونوفلوئورسانس، ایمونوکروماتوگرافی، فعالیت اوره آز، تست تنفسی اوره (UBT)

مقادیر طبیعی: عدم وجود آنتی بادیدر سرم و عدم وجود آنتی ژن در مدفوع

تفسیر

 هلیکوباکتر پیلوری به طور محتمل با زخم معده ، دوازدهه و گاستریت مزمن فعال مرتبط است. بیماران دچار زخم معده اغلب دارای سطوح بالای آنتی بادی سرمی بر علیه باکتری و آنتی ژن اختصاهی باکتری در مدفوع می باشند. سنجش کیفی H. Pylori در مدفوع به روش آنزیم ایمونو اسی، غیر تهاجمی و با حساسیت بالا (۹۷% – ۸۱%) و اختصاصیت بسیار بالا (۱۰۰%- ۹۸%) می باشد.

روشهای متداول ایمونواسی برای تشخیص آنتی بادیهای H. Pylori بسیار آسان و غیر تهاجمی و در عین حال دقیق (حساسیت بیش از ۸۵%) می باشد. بنابراین در مقایسه با سایر روشهای تهاجمی نظیر آندوسکوپی و بیوپسی روشی مطلوبتری می باشد. سازمان جهانی غذا و دارو (FDA) این تست را جهت تشخیص اولیه و درمان بیماری مورد تأیید قرار داده است. حتی بعد از درمان عفونت H. Pylori ممکن است آنتی بادی آن تا یک سال در سرم قابل تشخیص باشد. افزایش مقادیر IgG نشاندهنده عفونت فعال و پیشرفت عفونت می باشد. IgG نسبت به سایر آنتی بادیها پایدار تر است و مدت طولانی تری در سرم باقی می ماند. اندازه گیری IgA به دلیل تمرکز باکتریH. Pylori در مخاط معده و سایر نقاط دستگاه گوارش و تولید آنتی بادی IgA مخاطی حائز اهمیت می باشد. اولین آنتی بادی که در نتیجه ابتلا به عفونت H. Pylori افزایش می یابد IgM می باشد. سنجش تیتر IgM به عنوان استاندارد طلایی تشخیص زودهنگام ابتلا به این عفونت می باشد. اما به دلیل کاهش سرمی IgM در فاصله زمانی کوتاهی پس از عفونت H. Pylor، ارزش تشخیصی چندانی ندارد.

عوامل مداخله گر

 سرم های شدیداً لیپمیک (بیشتر از ۲۰ mg/ml تری گلیسرید)، ایکتریک (بیشتر از ۰.۴ mg/ml بیلی روبین) و همولیز (بیشتر از ۱۰ mg/mlهموگلوبین) در نتایج آزمون تداخل ایجاد می کنند.

در هفته اول عفونت ممکن است آنتی بادی قابل تشخیص نباشد و به طور کاذب منفی گزارش شود.

در افراد مبتلا به عفونت گذشته ممکن است تیتر مثبت بالا گزارش گردد، بدون آنکه دچار عفونت فعال باشند.

آزمایشات سرولوژیکی منفی کاذب در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی مانند بیماران دیالیزی، سرکوب سیستم ایمنی پس از پیوند، افراد مسن و غیره مشاهده می شود.

در صورت استفاده از روشهای سرولوژیک که تنها قادر به تشخیص IgG و IgA باشند، امکان نتایج منفی کاذب در هفته های اول آلودگی وجود دارد

توضیحات

• نتایج منفی ابتلاء به عفونت H. Pylori را رد نمی کند.
• شمار زیادی از مردم، آلوده به ارگانیسم H. Pylori می باشند ولی فاقد تظاهرات بالینی می باشند.
• نتیجه تست مثبت تمایزی بین کلونیزاسیون یا آلودگی به عفونت هلیکوباکتر پیلوری و وجود بیماری های گوارشی را نشان نمی دهد.
• سنجش H. Pylori تنها باید در بیماران با علائم بالینی گوارشی صورت گیرد و نباید در افراد بدون علامت این تست انجام شود.
• به دلیل امکان مثبت بودن تست های سرولوژیک ماهها پس از درمان موفقیت آمیز، برای ارزیابی پیشرفت بیماری مناسب نیستند. در این موارد آندوسکوپی و آزمایش اوره آز توصیه می شود.
• به دلیل کاهش سرمی IgM در فاصله زمانی کوتاهی پس از عفونت H. Pylor، ارزش تشخیصی چندانی ندارد.

          منابع

1. Norbert W. Tietz, Clinical Guide to laboratory tests,Saunders 1983,ISBN 0-7216-8885-3, p:671-672

patients with gastritis andPeptic2. Marshall, B.J. a nd J.R. Warren Unidentified curved bacilli inthe stomach of ulceration.Lancet