Mg – Ionized
آزمایش Mg – Ionized :
◀︎این آزمایش در بخش بیوشیمی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.
بعد از پتاسیم ، منیزیم فراوان ترین کاتیون داخل سلولی است که به عنوان فعال کننده سیستم های آنزیمی داخل سلولی عمل کرده و در متابولیسم پروتئین و کربوهیدرات نقش دارد . میزان طبیعی آن در سرم ۳/۲ – ۳/۱ میلی اکی والان در لیتر ( ۳ – ۸/۱ میلی گرم در دسی لیتر ، ۲/۱ – ۸/۰ میلی مول در لیتر ) می باشد . تعادل منیزیم در عملکرد عصبی عضلانی ، سیستم قلب و عروق تاثیر دارد . قسمت دیستال روده محل جذب آن می باشد .
کمبود منیزیم (هیپومنیزیمی):
به پایین بودن غلظت منیزیم از حد طبیعی گفته می شود . منیزیم مانند کلسیم به صورت یونیزه در فعالیتهای عصبی عضلانی شرکت دارد و مقدار پایین آلبومین سرم ، منیزیم سرم را کاهش می دهد . در بیماران در مراحل حاد و بحرانی مانند ترک اعتیاد الکل و تغذیه از راه لوله شایع ترین عدم تعادل الکترولیتی است . مهم ترین راه دفع منیزیم، از طریق دستگاه گوارش است که به دنبال ساکشنNGT، اسهال و فیستول منجر به هیپومنیزیمی می شود. الکلیسم شایع ترین علت هیپومنیزیمی، تجویز آمینوگلیکوزیدها، آمفوتریسین، انفوزیون سریع خون سیتراته، کتواسیدوز دیابتی ثانویه به افزایش دفع کلیوی در دیورز اسموتیک، انتقال منیزیم به داخل سلول در درمان با انسولین، عفونت خون، سوختگی ها، کاهش درجه حرارت بدن از علل ایجاد هیپومنیزیمی می باشند.
علایم
افزایش قابلیت تحریک پذیری ، ضعف عضلانی ،لرزش ، حرکات آتتویید ، تتانی ، حملات تشنجی تونیک و کلونیک جنرالیزه یا تشنج های کانونی ،گرفتگی حنجره ،مثبت شدن تروسو و شووستوک، اختلال در ECG به صورت QRS طولانی، پایین افتادن قطعه ST، احتمال بروز انقباض زودرس بطنی، تاکیکاردی فوق بطنی، فیبریلاسیون بطنی، افزایش بروز مسمومیت با دیژیتال، بی تفاوتی، افسردگی، پریشانی و سراسیمگی بیش از حد، آتاکسی، سرگیجه، بی خوابی، گیجی، توهم، هذیان و سایکوز.
یافته های تشخیصی و آزمایشگاهی
هیپومنیزیمی، هیپوکلسمی، هیپوکالمی، هیپوآلبومینمی، تغییرات در ECG.
درمان : هیپومنیزیمی خفیف اصلاح از طریق رژیم غذایی و در صورت لزوم استفاده از نمک های منیزیم ، تزریق وریدی منیزیم با کمک پمپ تزریق که جایگزینی منیزیم نباید بیش از ۶۷ میلی اکی والان در طی ۸ ساعت باشد .
نکته : بررسی برون ده ادراری قبل ، حین و بعد از تزریق منیزیم لازم است در صورت کاهش حجم ادرار به کمتر از ۱۰۰ میلی لیتر در ۴ ساعت لازم است گزارش شود .
افزایش منیزیم (هیپرمنیزیمی ) :
به افزایش غلظت منیزیم بیش از حد طبیعی اطلاق می شود . به صورت کاذب در نمونه خون همولیز شده یا در اثر محکم بستن تورنیکت حین خونگیری نیز ایجاد می شود. شایع ترین علت آن نارسایی کلیوی است. کتواسیدوزدیابتی درمان نشده ،مصرف آنتی اسیدهای حاوی نمک منیزیم ، درمان به مقادیر بالای منیزیم، کاتابولیسم، کاهش درجه حرارت، داروهای کاهنده فعالیت دستگاه گوارش مانند مخدرها، کاهش دفع منیزیم و افزایش جذب آن در کاهش فعالیت روده ای، مسمومیت با لیتیوم از علل ایجاد هیپرمنیزیمی است .
علایم
کاهش فشار خون، تهوع، استفراغ، کالسیفیکاسیون بافت نرم، برافروختگی صورت و حساسیت نسبت به گرما، خواب آلودگی، دیس آرتری، سستی و بی حالی، از بین رفتن رفلکس های تاندون عمقی ( کاهش رفلکس زانون)، ضعف عضلانی، فلج و در منیزیم بیش از ۱۰ میلی اکی والان در لیتر وقفه تنفسی، کما، بلوک قلبی بطنی -دهلیزی ، ایست قلبی ، تجمع پلاکتی و تاخیر در تشکیل ترومبین .
یافته های تشخیصی و آزمایشگاهی
هیپرمنیزیمی ، هیپرکالمی هیپرکلسمی ، کاهش کلیرانس کراتینین ادرار کمتر از ۳ میلی لیتر دردقیقه، طولانی شدن فاصله PR وQT ، موج Tبلند،QRS پهن و بلوک های قلبی.
