Haptoglobin

آزمایش Haptoglobin :
◀︎این آزمایش در بخش هماتولوژی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

نام آزمایش 

                                                 Haptoglobin

نوع نمونه و نحوه جمع آوری آن

  سرم

 موارد رد نمونه

1. همولیز شدید نمونه
2. نمونه های شدیداً لیپمیک یا ایکتریک

تداخلات دارویی

داروهایی که ممکن است سبب کاهش هاپتوگلوبین شوند عبارتند از :کلرپرومازین و دیفن هیدرامین و ایندومتاسین و ایزونیازید و نیتروفورانتوئین و کینیدین و استرپتومایسین و استروژن

اطلاعات تکمیلی

 هاپتوگلوبین در کبد و احتمالا سایر مناطق ساخته می شود و در الکتروفورز سرم در وضعیت آلفا -۲ قرار می گیرد. این پروتئین یک واکنش دهنده مرحله حاد بوده و در همولیز کاهش می یابد . نیمه عمر هاپتوگلوبین در گردش خون عاری از Hb  تقریبا ۴روز است. کمپلکس های هاپتوگلوبین – Hb در عرض چند دقیقه توسط سیستم رتیکولواندوتلیال (RES) از گردش خون پاک می شوند و در آنجا Hb به گلوبین و Heme و سپس  Heme به آهن و بیلی روبین تجزیه می گردد. هاپتوگلوبین مشابه ساختار پایه ایمونوگلوبین ها  دو زنجیره سبک اتصال یافته باپیوندهای دی سولفیدی دارد.

این پروتئین یک واکنش دهنده مرحله حاد بوده ودر همولیز کاهش می یابد از انجایی که هاپتوگلوبین یک واکنش دهنده فاز حاد است در التهابات حاد افزایش می یابد و این افزایش ممکن است کاهش ناشی از همولیز همزمان را بپوشاند اندازه گیری همزمان سایر واکنش گرهای فاز حاد مثل CRP می تواند این مشکل تفسیری را حل نماید.

کاربرد

 ردیابی حملات جزیی یا خفیف همولیز که در آنها سطوح هاپتوگلوبین کاهش می یابد. در همولیزهایی که به قدری شدید باشند که نیمه عمر گلبول قرمز به کمتر از ۵/۱۷ روز رسیده باشد (با روش کرومیوم – ۵۱ ) هاپتوگلوبین به طور مشخص وجود ندارد. داروهایی که سبب کم خونی همولیتیک می شوند نیز هاپتوگلوبین را کاهش می دهند.در همولیز خارج عروقی هم ممکن است هاپتوگلوبین کاهش یابد.
محدودیت ها: از آنجاییکه هاپتوگلوبین یک واکنش دهنده مرحله حاد است در التهابات حاد افزایش می یابد و این افزایش ممکن است کاهش ناشی از همولیز همزمان را بپوشاند. اندازه گیری همزمان سایر واکنش گرهای فاز حاد مثل CRPمی تواند این مشکل تفسیری را حل نماید. کورتیکوستروئیدها٬ آندروژن ها و شرایط از دست دهنده پروتئین مثل سندرم نفروتیک هم سبب افزایش هاپتوگلوبین و مخفی کردن همولیز می شوند.

بیماری کبد و درمان با استروژن سبب کاهش سطوح هاپتوگلوبین می شود و احتمال تشخیص اشتباهی همولیز وجود دارد. موارد نادری از فقدان ژنتیکی هاپتوگلوبین و هیپوهاپتوگلوبینمی ژنتیکی هم گزارش شده اند.

تداخلات دارویی

داروهایی که ممکن است موجب کاهش سطوح هاپتوگلوبین شوند عبارتند از:

1. کلرپرومازین
2. دیفن هیدرامین
3. ایندومتاسین
4. ایزونیازید
5. نیتروفورانتوئین
6. OCP
7. کینیدین
8. استرپتومایسین
9. استروژن.

متدولوژی

 روش های ایمونولوژیک شامل ایمونودیفیوژن شعاعی (RID) نفلومتری، automated immunoprecipitation .

اطلاعات تکمیلی 

سطوح افزایش یافته هاپتوگلوبین در بیماری کلاژن٬ عفونت٬ تخریب بافت٬ انسدادصفراوی٬ نفریت٬ پیلونفریت٬کولیت اولسراتیو٬ زخم پپتیک٬ انفارکت قلبی٬ بیماری رماتیسمی حاد و نئوپلازی دیده می شود در حالیکه سطوح کاهش یافته در کم خونی همولیتیک واکنش های انتقال خون٬ دریچه های مصنوعی قلب٬ لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE)٬ بیماری اولیه کبد بدون همراهی با کم خونی همولیتیک٬ اریتوبلاستوز فتالیس٬ خونریزی بافتی و بیماری مزمن کبدی مشاهده می شود.

ذکر این نکته ضروری می باشد که میوگلوبین به هاپتوگلوبین متصل نمی شود و بنابراین رها شدن مقادیر زیاد میوگلوبین در رابدومیولیز سبب کاهش مقادیر سرمی هاپتوگلوبین نخواهد شد.