H. Pylori Stool

آزمایش H. Pylori Stool :
◀︎این آزمایش در بخش میکروب شناسی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

باکتری هلیکوباکتر پیلوری به عنوان عامل گاستریت مزمن فعال، زخم دوازدهه، سرطان معده و سوء هاضمه بدون زخم شناخته شده است. بیشترین دوره ابتلا به این باکتری در دوره کودکی یا نوجوانی در کشور های درحال توسعه یا توسعه یافته می باشد.

عفونت به این باکتری در ۹۰ درصد کودکان مبتلا به زخم معده یافت شده است. ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری در مراحل اولیه حیات با خطر ابتلا به سرطان معده و دوازدهه رابطه مستقیم دارد. راه انتقال این عفونت به خوبی مشخص نشده است ، با این وجود حضور باکتری در بزاق، پلاک های دندان و مدفوع پیشنهاد کننده انتقال دهانی ( دهان- دهان یا مدفوع- دهان) می باشد.

طبق اطلاعات موجود حدود۵۰-۲۵ درصد افراد کشورهای توسعه یافته و تا ۷۰ الی ۹۰٪ افراد در کشورهای در حال توسعه آلوده به این باکتری هستند

شرایط بد اجتماعی، اقتصادی و تحصیلات پایین افراد از عواملی هستند که احتمال بروز این عفونت را در فرد بالا می‌برند. از عوامل دخیل دیگر می توان از تراکم جمعیت، زندگی در شرایط غیر بهداشتی، غذا یا آب آلوده نام برد. انتقال این بیماری از راه فرد به فرد، و عمدتاً از راه‌های دهانی-دهانی یا دهانی- مدفوعی انجام می‌شود.

آلودگی به هلیکوباکتر به معنی ابتلاء به زخم معده نیست. این باکتری تحت شرایط خاص سبب ظهور علائمی نظیر تب، تهوع، استفراغ و درد در ناحیه فوقانی شکم می شود . در صورت عدم تشخیص و درمان ، ممکن است که هفته ها بعد موجب گاستریت شدید و زخم دوازدهه و معده شود .

کاربردهای بالینی

کمک به تشخیص هلیکوباکتر پیلوری

پایش بر ریشه کن کردن هلیکوباکتر پیلوری پس از درمان (در بیشتر مواقع، تایید ریشه کن کردن اجباری نیست).

این تست در اشخاص بدون علامت ناشناخته کاربرد دارد.

تست های آزمایشگاهی در تشخیص هلیکوباکتر پیلوری

v روش تهاجمی مانند اندوسکپی و بیوپسی

v روش های سرولوژیکی و تشخیص آنتی بادی (IgG/IgA/IgM)

v آزمایش مدفوع وتشخیص آنتی ژن هلیکوباکتر (Stool-Antigen Test)

v تست تنفسی اوره کربن۱۳ (Helicobacter pylori Breath Test)

هر کدام از روشهای فوق دارای مزایا و معایبی هستند . به عنوان مثال انجام بیوپسی ضمن تهاجمی بودن گران قیمت است. تشخیص آنتی بادی در خون اگرچه ارزان، ولیکن نتیجه مثبت تست ماهها پس از درمان نیز مثبت می ماند. در این موارد کاهش میزان آنتی بادی از کلاس IgA غالبا از IgG سریعتر است. حدود ۲ تا ۷ درصد از بیماران مبتلا به این بیماری تنها آنتی بادی از کلاس IgA تولید می کنند. بنابراین تشخیص آنتی بادی از کلاس IgG و IgA بایستی همواره به همراه هم انجام شوند. طبق اطلاعات موجود آنتی بادی از کلاس IgM از ویژگی تشخیصی کافی برخودار نیست و نقشی در تشخیص عفونت ناشی از هلیگوباکتر ایفا نمی کند.

در مقابل تشخیص آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع و یا تست تنفسی اوره کربن۱۳ با توجه به غیرتهاجمی بودن و حساسیت و ویژ ه گی تشخیصی قابل مقایسه با نتایج بیوپسی، اهمیت خاصی کسب کرده اند .

تفسیر

نتایج مثبت نشان دهنده وجود آنتی ژن هلیکوباکتر در مدفوع است. نتایج منفی نشان دهنده عدم شناسایی آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع می باشد که البته احتمال عفونت به این باکتری را رد نمی کند.

عوامل مداخله گر

v نتایج منفی کاذب ممکن است طی دو هفته پس از مصرف داروهای ضد میکروبی، بیسموت یا مهارکننده های پمپ پروتون بدست آید. در صورت نتایج منفی در چنین شرایطی باید این ازمایش پس از دو هفته مجدداً تکرار گردد.

v مواد مداخله گر شامل TUMS(10 mg) میلانتا(۰.۸۴ mg)، پپتو بیسمول(۰.۸۴ mg)، تاگامت(1mg)، پریلوسسOTC(1mg) باریوم سولفات(10mg)، خون کامل(۱۰۰µl)، موسین(۶.7mg)، هموگلوبین انسانی ( مدفوع تیره)(15mg)، اسید های پالمیتیک و استائریک (مدفوع چرب)(۷.9mg).

v این تست برای انجام مدفوع آبکی و اسهالی مناسب نمی باشد.

v آلودگی مدفوع با ادرار اثر جانبی بر روی نتایج تست ندارد ولی با رقیق کردن نمونه منجر به نتایج منفی کاذب می گردد.

v استعمال داروهای مدر پیش از نمونه بر داری منجر به رقیق یا آبکی شدن مدفوع و نتایج منفی کاذب می گردد.

v داروهای مسدود کننده گیرنده H2 (H2 Blockers ) در نتایج مثبت تست تداخلی ایجاد نمی کند.

توضیحات

قبل از انجام آنالیز نمونه باید بخوبی مخلوط شود.
این آزمایش یک تست کیفی است نه کمی.
نتایج تست باید به همراه اطلاعات در دسترس شرح حال بالینی بیمار و سایر تست های مرتبط تفسیر گردد.