آزمایش C3 ,C4 :
◀︎این آزمایش در بخش بیوشیمی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

نام آزمایش

 C4 , C3

سطح پایین C4 ممکن است به علت نقایص ارثی، نقایص اکتسابی یا به علت مصرف کمپلمان ( برای مثال در فرآیندهای التهابی و عفونی) باشد. عدم وجود C4 در حضور مقادیر C3 , C2 نرمال نشان دهنده نقص یا کمبود پروتئینC4 است.

نقص مادرزادی (ارثی) قسمتی یا کل C4 و هاپلوتیت های C4 در ارتباط با بیماری های کمپلکس ایمنی، تیروئیدیت اتوایمیون و درماتومیوزیت جوانی مشاهده می شود.

کاهش اکتسابی C4 در آنژیوادم ارثی و اکتسابی، افزایش فعالیت کمپلمان مربوط به بیماری های کمپلکس ایمنی ، بیماری های کبدی و کاهش سنتز و افزایش مصرف در گلومرولونفریت حاد، لوپوس اریتروماتوز، آرتریت روماتوئید، آنمی همولیتیک اتوایمیون، کرایوگلوبولینمی ها، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی مشاهده می شود.

نام اختصاری: C4

سایر نام ها: کمپلمان C4، Funtional C4,C4 Functional complement

بخش مورد انجام : ایمونوبیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسمای (حاوی EDTA، هپارین سیترات)

حجم نمونه مورد نیاز: ml 1

شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.

ملاحظات نمونه گیری

۱- بلافاصله بعد از نمونه گیری لوله حاوی نمونه بر روی یخ مرطوب قرار گیرد.

۲- سانترفیوز و جداسازی سرم در کوتاهترین زمان ممکن جدا گشته و بلافاصله نمونه فریز گردد.

موارد عدم پذیرش نمونه

نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه در C˚۲۰ – به مدت ۱۴ روز پایدار است.

کاربردهای بالینی

 اندازه گیری کمپلمان عمدتاً برای تشخیص اِدم عروقی (آنژیوادم) و ارزیابی فعالیت بیماری در مبتلایان به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک ( SLE)، نفریت پرولیفرایتو غشایی و نفریت بعد از عفونت استرپتوکوکی به کار می رود.

روش مرجع: نفلومتری

روش ارجع: ECLIA و توربیدیمتری

مقادیر طبیعی

مردان: ۱۲ -۷۲ mg/dl

زنان:    ۱۳ -۷۵ mg/dl

تفسیر: سطح پایین C4 ممکن است به علت نقایص ارثی، نقایص اکتسابی یا به علت مصرف کمپلمان ( برای مثال در فرآیندهای التهابی و عفونی) باشد. عدم وجود C4 در حضور مقادیر C3 , C2 نرمال نشان دهنده نقص یا کمبود پروتئینC4 است.

نقص مادرزادی (ارثی) قسمتی یا کل C4 و هاپلوتیت های C4 در ارتباط با بیماری های کمپلکس ایمنی، تیروئیدیت اتوایمیون و درماتومیوزیت جوانی مشاهده می شود.

کاهش اکتسابی C4 در آنژیوادم ارثی و اکتسابی ، افزایش فعالیت کمپلمان مربوط به بیماری های کمپلکس ایمنی، بیماری های کبدی و کاهش سنتز و افزایش مصرف در گلومرولونفریت حاد، لوپوس اریتروماتوز، آرتریت روماتوئید، آنمی همولیتیک اتوایمیون، کرایوگلوبولینمی ها، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی مشاهده می شود.

عوامل مداخله گر

افزایش فیزیولوژیک در اثر مصرف سایمتدین، سیکلوفسفامید ( در بیماران مبتلا به لوپوس) و دانازول مشاهده می شود.

توضیحات

در صورت کاهش شدید یا نبود سطح C4 حتما باید آن را با سرم جدید به همراه کنترل کمپلمان مجدداً تکرار کرد تا موارد مشکوک کاهش سطح C4 به علت عدم حمل و نگهداری صحیح آن تا زمان انجام آزمایش رد گردد.

نام اختصاری: C3

سایر نام ها: کمپلمان C3 ،C3 functional complement, Functional C3

بخش مورد انجام : ایمونوبیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسما ( حاوی EDTA، هپارین ، سیترات)

حجم نمونه مورد نیاز: ۱ ml

شرایط نمونه گیری: ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.

ملاحظات نمونه گیری

۱- بلافاصله بعد از نمونه گیری لوله حاوی نمونه بر روی یخ مرطوب نگهداری شود.

۲- سانترفیوژ و جداسازی سرم در کوتاهترین زمان ممکن صورت گیرد.

۳- بلافاصله نمونه فریز گردد.

موارد عدم پذیرش نمونه:

نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.

نمونه هایی که بیش ۲- ۱ ساعت در دمای اتاق بماند، قابل استفاده نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه در C◦ ۲۰-  برای ۱۴ روز پایدار است.

کاربردهای بالینی

 اندازه گیری کمپلمان عمدتاً برای تشخیص ادم عروقی (آنژیوادم) و ارزیابی فعالیت بیماری در مبتلایان به لوپوس اریتروماتوز سیستمیک (SLE)، نفریت پرولیفراتیو غشایی، نفریت بعد از عفونت استرپتوکوکی به کار می رود.

روش مرجع: نفلومتری

روش ارجح: ECLIA و توربیدومتری

مقادیر طبیعی: mg/dl  ۷۵ – ۱۳۵

تفسیر

C3 در موارد اکتسابی نظیر واکنش فاز حاد، هپاتیت ویروسی، سرطان ها، دیابت، حاملگی، سارکوئیدوز، آمیلوئیدوز، تیروئیدیت، بیماریهای التهابی شکم، حصبه، پنومونی استرپتوکوکی افزایش و در مواردی نظیر تغییرات التهابی، بیماری عفونی، مراحل اولیه تولید کمپلکس ایمنی مثل SLE، آرتریت روماتوئید، اندوکاردیت باکتریال تحت حاد، ویرمی و پارازیتمی کاهش می یابد.

بیشترین کاهش در میزان C3 در بیماران مبتلا به گلومرولونفریت پرولیفرایتو غشایی و لیپودیس تروفیک مشاهده می شود. C3  به طور مادرزادی در کمبود مادرزادی C3 و نقص های مادرزادی سیستم کنترل پروتئین (فاکتور H,I) کاهش می یابد.

عوامل مداخله گر

C3 در دمای اتاق بسیار ناپایدار است. چنانچه نمونه بیش از ۱ ساعت بماند سطح کمپلمان به طور کاذب کاهش می یابد. بنابراین سرم را باید به محض رسیدن به آزمایشگاه جدا نمود و منجمد کرد.

مصرف سیکلوفسفامید در بیماران لوپوس و مصرف دانازول سبب کاهش C3 در شرایط داخل بدن (invivo) می شود.

توضیحات

در صورت کاهش شدید یا نبود سطح C3 حتما باید آن را با سرم جدید به همراه کنترل کمپلمان مجدداً تکرار کرد تا موارد مشکوک کاهش سطح C3 به علت عدم حمل و نگهداری صحیح آن تا زمان انجام آزمایش رد گردد.