Anti TTG IgA/IgG

آزمایش Anti TTG IgA/IgG :
◀︎این آزمایش در بخش ایمونولوژی و سرولوژی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

آنتی بادیهای تراتس گلوتیناز بافتی (anti-tTg) برای بیماری سلیاک دارای اختصاصیت بالایی می باشد. همچنین در تشخیص درماتیت هرپتی فرم نیز بکارمی روند.

نتایج با شدت آنتروپاتی حساس به گلوتن همبستگی دارد. اما نتایچ منفی تشخیص بیماری را رد نمی کند.

Anti-tTG نسبت بهEMA  حساستر می باشد اما اختصاصیت یا ویژگی کمتری نسبت به EMA دارد.

از آنجایی که در بیماران مبتلا به فرم خفیف انتروپاتی حساس به گلوتن ممکن است سطوح آنتی‏بادی قابل ردیابی نباشد، یک نتیجه منفی بیماری سلیاک یا درماتیت هرپتی فرم را بطور کامل رد نمی‏کند. در این موارد انجام آزمایش بیوپسی روده برای اشخاص مشکوک و مستعد ابتلا به بیماری توصیه می گردد.

فقدان IgA در تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به سلیاک یافت می‏شود که منجر به عدم تولید IgA-EMA خواهد شد. در این موارد اندازه‏گیری Anti-tTG IgG و Anti-Gliadin IgG جهت تشخیص مفید خواهند بود.

در نتایج Anti-tTG منفی که شخص کمبود IgA ندارد. تشخیص بیماری سلیاک غیر محتمل می باشد و انجام بیوپسی روده ضرورت ندارد.

الگوی آنتی بادی در درماتیت هرپتی فرم ممکن است متغیرتر از بیماری سلیاک باشد. بنابراین، تعیین هر دو آنتی بادی EMA و tTG برای به حداکثر رساندن حساسیت آزمون های سرولوژیک توصیه می شود.

 نتایج مثبت آزمون باید همراه با علائم بیمار، تاریخچه بالینی، و دیگر یافته های آزمایشگاهی ارزیابی شود.

روش EIA (الایزا) جهت تشخیص بیماری سلیاک از حساسیت، ویژگی و قابلیت دسترسی بالایی برخوردارند.

ارتباطی قویی بین هاپلوتایپ HLA-DQ2 یا HLA-DQ8 با بیماری سلیاک شناخته شده ولی اکثر افرادی که HLA–DQ2 را بروز می‏دهند دچار بیماری نمی‏شوند.

کاربردهای بالینی

ارزیابی افراد مشکوک به بیماری سلیاک. از جمله بیماران با علائم بالینی سازگار با بیماری سلیاک، بیماران با علائم نامشخص، و اشخاص مستعد ابتلا به بیماری (سابقه خانوادگی افراد، ابتلا فرد به بیماری در گذشته).

آزمون غربالگری برای بیماری درماتیت هپتی فرم به همراه تست اندومیزیال آنتی بادی (EMA)

پایش بیمارانسلیاک و درماتیت هرپتی فرم (DH) که رژیم عاری از گلوتن دریافت می کنند.

روش مرجع: –

روش ارجح: آنزیم ایمونو اسی (EIA)

سایر روشها: فلوئورسانس غیر مستقیم (IFA)

تفسیر

مشاهده آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی اختصاصی برای بیماری سلیاک می باشد. همچنین احتمال وجود این آنتی بادی در سرم افراد مبتلا به درماتیت هپتی فرم نیز وجود دارد. اشخاص با نتایج مثبت متوسط تا مثبت قوی به احتمال زیاد، تشخیص بیماری سلیاک است و باید با بیوپسی روده تشخیص تأیید گردد. در صورتی که بیماران تحت یک رژیم سخت عاری از گلوتن قرار گیرند، تیتر tTG-IgA     در عرض ۶ تا ۱۲ ماه کاهش پیدا خواهد کرد. در بیماران مبتلا به سلیاک که کمبود IgA دارند اندازه گیری tTG-IgG توصیه می گردد.

 عوامل مداخله گر

نمونه همولیزه با غلظت هموگلوبین بیشتر از ۱۰۰۰ mg/dl، لیپمیک با غلظت تری گلیسرید بیشتر از ۳ g/dl و ایکتریک با غلظت بیلی روبین بیشتر از۴۰ mg/dlموجب تداخل در نتایج ازمایش می گردد.

در اشخاص دچار کمبود IgA که مبتلا به بیماری سلیاک یا درماتیت هپتی فرم می باشند، نتایج منفی کاذب tTG-IgAمشاهده شده است.

بیماری سلیاک چیست ؟

سلیاک نوعی بیماری گوارشی مزمن است که در افراد حساس به گلوتن بروز می‏کند. گلوتن پروتئینی است که در غلاتی مثل گندم، جو  و چاودار پیدا می‏شود و با تأثیر بر پرزهای روده باعث کاهش جذب غذا و در نتیجه بروز علامتهای مختلف می‏شود.

 تنها درمان بیماری سلیاک رژیم غذایی فاقد گلوتن برای تمام عمر می‏باشد. البته برنج و ذرت در این زمینه مشکلی ایجاد نمی‌کنند . یک درصد جمعیت دچار بیماری سلیاک هستند.

روده کوچک محل جذب مواد غذایی است. بنابراین آسیب به دیواره روده باعث ایجاد مشکل در جذب مواد غذایی ضروری بدن میشود .

ورود گلوتن به روده موجب پاسخ سیستم ایمنی شده و با واکنش التهابی ایجاد شده موجب تحلیل پرزهای روده میشود چون بخش عمده‌ای از جذب مواد غذایی در روده در پرزهای روده انجام می‌گیرد تخریب پرزها موجب سوء جذب می‌شود.

اغلب موارد بیماری سلیاک، ژنتیکی هستند. بیماری سلیاک واگیردار نیست ولی ژنتیکی (ارثی) می باشد.

 بیماری سلیاک چه علایمی دارد؟

 علایم و نشانه ها ی سلیاک از فردی به فرد دیگر بسته به شدت سوء جذب مواد غذایی متفاوت است. برخی از افراد مبتلا به سلیاک هیچ علامتی ندارند، زیرا قسمت سالم روده قادر به جذب مواد مغذی کافی برای پیشگیری از بروز علائم است و برخی هم علایم دارند که ممکن است خفیف تا شدید باشد. در نوع خفیف ممکن است علامت قابل مشاهده ای وجود نداشته باشد اما در تستهای ازمایشگاهی نشانه های سوء جذب دیده شود مانند کم خونی که میتواند نتیجه کاهش جذب آهن باشد.

علایم به دو گروه روده ای و غیر روده ای تقسیم می شود . نفخ ، اسهال از شایعترین علائم روده ای می‌باشد. افرادیکه دارای علایم روده ای هستند گفته می شود سلیاک تی پیک دارند ولی اغلب افراد مبتلا به سلیاک شکل آتی پیک بیماری را دارند یعنی علایم غیرگوارشی دارند که عبارتند از کاهش وزن، کم خونی فقرآهن، پوکی استخوان و شکستگی خود به خودی استخوانی، ضعف و خستگی مزمن، کمبود کلسیم، کمبود ویتامین ها، زخم های دهانی، افسردگی، اختلال عادات ماهانه و نازایی، تاخیر رشد، ضایعات پوستی، درگیری عصبی و غیره.