(Anti dsDNA (IgG

آزمایش (Anti dsDNA (IgG :
◀︎این آزمایش در بخش ایمونولوژی و سرولوژی آزمایشگاه فجر انجام میپذیرد.

نوع نمونه قابل اندازه گیری:  سرم تازه

حجم نمونه مورد نیاز: ml ۱

شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی ندارد.

ملاحظات نمونه گیری: ترجیحاً پس از نمونه گیری وریدی بلافاصله سرم را جدا کرده و آن را تا زمان آزمایش در C^◦ ۴ نگهداری کنید.

موارد عدم پذیرش نمونه: نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه در C^◦ ۴ به مدت ۷۲ ساعت و در C^◦ ۲۰-  به مدت ۲۸ روز پایدار است.

کاربردهای بالینی: در تشخیص و پایش منوکلونال گاماپاتی و نقص های سیستم ایمنی هورمورال کاربرد دارد.

روش مرجع: نفلومتری

روش ارجع: توربیدومتری

سایر روش ها: الایزا

مقادیر طبیعی:

کمتر از ۵ ماهگی ۱۰۰-۳۳۴ mg/dl :

۵ تا ۹  ماهگی ۱۶۴-۵۸۸ mg/dl   :

۹ تا ۱۵ ماهگی:      ۲۴۶-۹۰۴ mg/dl

۱۵ تا ۲۴ ماهگی ۳۱۳-۱,۱۷۰ mg/dl :

۲ تا ۴ سالگی :      ۲۹۵-۱,۱۵۶ mg/dl

۴ تا ۷ سالگی: ۳۸۶-۱,۴۷۰ mg/dl

۷ تا ۱۰ سالگی :     ۴۶۲-۱,۶۸۲ mg/dl

۱۰ تا ۱۳ سالگی: ۵۰۳-۱,۷۱۹ mg/dl

۱۳ تا ۱۶ سالگی:  ۵۰۹-۱,۵۸۰ mg/dl

۱۶ تا ۱۸ سالگی:  ۴۸۷-۱,۳۲۷ mg/dl

۱۸ سال و بالاتر:  ۷۶۷-۱,۵۹۰ mg/dl

تفسیر: IgG پلی کلونال در بیماری های اتوایمیون نظیر لوپوس اریتروماتوز (SLE)، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن، سارکوئیدوز و بیماری های مزمن کبدی ، بعضی عفونت های انگلی، عفونت های مزمن یا عود عفونت افزایش می یابد.

IgG الیگوکلونال در مولتیپل اسکلروزیس (MS) ، عفونت ها به خصوص در بعضی دیس گاماگلوبینمی ها افزایش می یابد.

 IgG منوکلونال در مولتیپل میلوما (تیپ IgG) و لنفوما افزایش می یابد.

 IgG در بیماری هایی نظیر SCID، CVID ، سندرم ویسکوت آلدربچ، AIDS ، سوختگی ها، پمفیکوس، سندرم نفروتیک؛ آنتروپاتی های همراه با از دست دادن پروتئین، دیستروفی میوتونیک کاهش می یابد.

عوامل مداخله گر:

مصرف داروهای آسپارژیناز، متادون، متیل دوپا، نیتروفورانتوئین، پروپیل تیواوراسیل سبب افزایش IgG در بدن می شود. داروهای دکستران ، املاح طلا، متیل پرونزوتون سبب کاهش IgG در بدن می گردد. وجو فاکتور روماتوئید سبب ایجاد خطا در آزمایش می شود. کدورت و لیپمیک بودن سرم در نتایج آزمون تداخل ایجاد می کند.

توضیحات: الکتروفورز ایمنوگلوبولین با تیتر بالا برای افتراق کلاس آنتی بادی پلی کلونال از منوکلونال به کار می رود. همچنین ایمنوفیکساسیون برای توصیف کلاس آنتی بادی منوکلونال به کار می رود.

این آنتی بادی در ۹۰- ۷۵% از بیماران لوپوسی در مرحله فعال بیماری وجود دارد و در تشخیص و پیگیری بیماران اهمیت دارد. Anti- dsDNA دارای بار کاتیونی است و به غشای پایه گلومرول های کلیه که دارای بار آنیونی هستند متصل می شود و وجود آن با درگیری های بافتی بخصوص گلومرونفریت و با عود و فعال بودن بیماری ارتباط دارد.

 تیتر بالای این آنتی بادی اختصاصاً در بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک وجود دارد؛ اما تیتر پائین آن ممکن است در بیماری هایی چون سندروم شوگرن، اسکلردرما، پلی میوزیت، آرتریت روماتوئید جوانان، هپاتیت مزمن فعال، منونوکلئوز عفونی، جذام و واسکولیت مشاهده شود.

در اغلب موارد مثبت بودن این تست در بیماران لوپوسی همراه است با نفریت لوپوسی و غلظت آن با شدت فعالیت بیماری همبستگی مستقیم دارد.

این آنتی بادی ممکن است که سالها قبل از ایجاد علائم بیماری لوپوس در بدن بیماران وجود داشته باشد. ایزوتایپ هایی از آنتی بادی که می توانند سیستم کمپلمان را فعال کنند همانند IgG2a ؛ دارای بیماری زایی بیشتری نسبت به سایر ایزوتایپ ها هستند.

اندازه‌گیری Anti dsDNA همراه با C3 اطلاعات خوبی را در سیر پیشرفت بیماری بدست می‌دهد به گونه‌ای که افزایشAnti dsDNA به سطح دو برابر و کاهش C3 طی یک دوره ۲ تا ۳ ماهه نشانه پیشرفت لوپوس در فاز حاد می‌باشد.

آنتی‌بادی برعلیه DNA تک‌رشته‌ای یا Anti dsDNA غیر اختصاصی بوده و ارزش تشخیصی بسیار محدودی دارد.

 علت درخواست تست

1. این تست برای کمک به تشخیص و پایش لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یا وقتی که بیمار دارای علائم مرتبط با SLE(درد مفاصل، بثورات جلدی، خستگی و اختلال عملکرد کلیه) و تست ANA مثبت است و وقتی که بیمار مبتلا به SLE تشخیص داده شده است، درخواست می شود.
2. کمک به تشخیص و بررسی SLE
3. کمک به تشخیص و بررسی موارد مشکوک به اختلالات ایمنی نظیر روماتوئید آرتریت، اسکلروز سیستمیک، پلی میوزیت، سندروم رینود، اسکلرودرمی، سندروم شوگرن و بیماری بافت همبند ترکیبی.
4. کمک به تشخیص و بررسی میوپاتی التهابی ایدیوپاتیک

تفسیر

آنتی‌بادی ضد ds DNA به گروهی از آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای (ANA) تعلق دارد که بر علیه ساختمان‌های مختلف هسته ایجاد می‌شود. این آنتی‌بادی طی فاز حاد بیماری به وجود می‌آید و مقدار آنتی‌بادی با شدت بیماری رابطه مستقیم دارد که از روی تیتر برای کنترل درمان استفاده می‌شود.

آنتی بادی های ضد ds DNA در ۸۰-۴۰% بیماران درمان نشده مبتلا به SLE که در مرحله حاد بیماری هستند به عنوان مارک مهم تشخیصی به شمار می رود و با شروع نفریت لوپوس مرتبط هستند.

در بیماران مبتلا به SLE ، بین دوره های مختلف بیماری و میزان آنتی بادی ضد ds DNA ارتباط ویژه ای وجود دارد . در نتیجه با تعیین میزان این آنتی باید می توان فعالیت بیماری و پیگیری درمان به کار گرفته شده را پیگیری کرد.

تیتر پایین تری از این آنتی بادی را در سایر بیماری های روماتوئیدی می توان مشاهده کرد و تیتر بسیار پایین آن می توان در بیماران مبتلا به بیماری های روماتوئیدی که بدون علامت هستند مشاهده کرد .

اطلاعات تکمیلی

آزمایش anti-dsDNA در کمک به تشخیص لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) مورد استفاده قرار می گیرد و آن را از دیگر اختلالات خود ایمنی متمایز می کند. این آزمایش به طور شاخص، پس از آزمایش مثبت ANA در افرادی که دارای علائم بالینی بیانگر SLE هستند، درخواست می شود. ممکن است همراه با یکی دیگر از اتوآنتی بادی های مرتبط با SLE، تست  anti-Sm(آنتی بادی اسمیت)، که اغلب به عنوان بخشی از پانل آنتی ژن قابل استخراج هسته (ENA) عمل می کند، درخواست شود. بسته به علائم بالینی و شک پزشک، ممکن است آنتی بادی های دیگر برای کمک به تشخیص بین سایر اختلالات خودایمنی یا رد آنها درخواست شود.

منفی شدن Anti- dsDNA نمی‌تواند گواهی بر رد بیماری SLE باشد.

نکته مهم: بررسی تیتر آنتی بادی Anti-dsDNA با چند روش انجام می شود که از نظر حساسیت (Sensitivitity) و اختصاصیت یا ویژگی (Specificity) متفاوت می باشند. روش RIA دارای اختصاصیت زیادی برای تشخیص است و اغلب آنتی بادی های با میل بالا را تشخیص می دهد؛ اما حساسیت آن کم و در حدود ۶۰- ۵۰% است. روش EIA دارای حساسیت زیاد و در حدود ۸۵- ۷۰% است اما اختصاصیت آن کم است و در آن هم آنتی بادی های با میل ترکیبی زیاد و هم آنتی بادی با میل ترکیبی کم شناسایی می شوند. در روش ایمونوفلورسانس حساسیت بیشتر از روش RIA است اما به اندازه روش EIA نیست و وضعیت اختصاصیت آن نیز همانند روش EIA است.

Specificity : RIA > EIA, Immunofluorescence

Sensitivitity: EIA > Immunofluorescence > RIA

روش هایی که اختصاصیت بالایی دارند (RIA) برای تشخیص و روش هایی که حساسیت بالایی دارند (EIA) برای پیگیری (follow up) بیماران مناسب است.

تداخلات دارویی

کاربامازپین، کلروپرومازین، اتوسوکسماید، هیدرالازین، ایزونیازید،  فنی توئین، متیل دوپا، پنی سیلین ها، پریمیدون، پروکائین آمید و کینیارین باعث مثبت شدن تست می شوند.

نکته: عدم توانایی بیمار برای همکاری و ساکن ماندن حین انجام آزمایش به دلیل سن، درد شدید  و یا وضعیت ذهنی ممکن است در نتایج تست تداخل ایجاد کند.

منابع:

۱. Webster ADB: Laboratory investigation of primary deficiency of the lymphoid system. In Clinics in Immunology and Allergy. Vol. ۵. ۳rd edition. Philadelphia, ۱۹۸۵, pp ۴۴۷-۴۶۸

۲. Pinching AJ: Laboratory investigation of secondary immunodeficiency. In Clinics in Immunology and Allergy. Vol. ۵. ۳rd edition. Philadelphia, WB Saunders Company, ۱۹۸۵, pp ۴۶۹-۴۹۰

۳. Dispenzieri A, Gertz MA, Kyle RA: Distribution of diseases associated with moderate polyclonal gammopathy in patients seen at Mayo Clinic during ۱۹۹۱. Blood ۱۹۹۷;۹۰:۳۵۳

۴. Kyle RA, Greipp PR: The laboratory investigation of monoclonal gammopathies. Mayo Clin Proc ۱۹۷۸;۵۳:۷۱۹-۷۳۹

۵. Ballow M, O’Neil KM: Approach to the patient with recurrent infections. In Allergy: Principles and Practice. Vol. ۲. ۴th edition. Edited by E Middleton Jr, CE Reed, EF Ellis, et al. St. Louis, MO, Mosby-Year Book, Inc., ۱۹۹۳, pp ۱۰۲۷-۱۰۵۸

۶. Kyle RA: Detection of quantitation of monoclonal proteins. Clin Immunol Newsletter ۱۹۹۰;۱۰:۸۴-۸۶